Moederdag is en blijft een vreemde dag voor me. Ondanks een fijne zondag—volkomen los van Moederdag—blijft er toch een gevoel van vervreemding hangen. Die tegenstrijdige emoties, het stille verdriet en de ongrijpbare leegte heb ik geprobeerd te vangen in woorden. Dit gedicht is mijn manier om dat gevoel vorm te geven. Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden.
De Twentse Vlam 
Plaats een reactie