Gisteren 3 mei 2025 vond de allereerste editie van de Groene Grens Loop plaats—een wandeling die niet alleen de benen in beweging bracht, maar ook de geest verrijkte. Het weer kon niet beter: een stralende zon, een zachte bries en een route die precies de juiste afwisseling bood tussen open velden en schaduwrijke bospaden.
De Groene Grens is een natuurlandschap in de omgeving van Veenendaal; vol contrasten, waar weilanden, bossen en waterpoelen elkaar speels afwisselen. Hier leeft de natuur in volle dynamiek—vogels laten hun melodieën horen, hazen schieten door het hoge gras en een buizerd zweeft majestueus boven het landschap. Met elke stap ontvouwde zich een nieuw tafereel: de geur van vochtige aarde en bloeiende kruiden, het gefilterde zonlicht dat door de bladeren viel, de stille waterpoelen waar libellen boven het oppervlak dansten en de enorme hoeveelheid kikkers verborgen tussen het riet. Wandelen hier is niet alleen vooruitkomen, maar ook voelen, ruiken en luisteren.
De Groene Grens: Een landschap met historie
Wat dit gebied extra bijzonder maakt, is de geschiedenis die erin verankerd ligt. Ooit fungeerde het als een informele grenszone—een plek waar reizigers, handelaren en soms zelfs smokkelaars hun weg vonden. Door de jaren heen heeft de Groene Grens zich ontwikkeld tot een waardevol natuurgebied, waarin de oude routes nu dienst doen als wandelpaden vol verhalen uit het verleden.
Langs de wegen vind je hier en daar nog sporen van die tijd: oude grensposten, verlaten douanehuisjes, stille getuigen van een tijd waarin de grens een duidelijke scheiding vormde. Vandaag de dag is die grens een verbindend landschap geworden, waar mens en natuur in harmonie samenleven.
Gesprekken die blijven hangen
Tijdens een wandeling ontstaan moeiteloos gesprekken en onverwachte inzichten. Buiten de kantooromgeving voelde het vanzelfsprekend om verhalen te delen—van vogelspotten tot PhD-onderzoeken. Samen in beweging, zonder afleiding van telefoons, komen gedachten en ideeën tot leven. Het ritme van de stappen brengt structuur in gesprekken, van lichte anekdotes tot diepere inzichten. “Wij zijn met z’n tweeën en we blijven met z’n tweeën.“ Het kwam verrassend rustig uit, waardoor het ook niet ongemakkelijk was—een moment van natuurlijke verbondenheid zonder woorden te hoeven zoeken.
De Twentse Vlam 
Plaats een reactie