“De Weg naar Acceptatie van Ongewenste Kinderloosheid”
Mijn reis van zelfontdekking werd sterk beïnvloed door mijn ervaring met ongewenste kinderloosheid. Het was een lange en moeilijke weg, vol hoop, teleurstelling, verdriet, rouw, eenzaamheid en uiteindelijk acceptatie.
Ons fertiliteitstraject begon met vele medische onderzoeken en behandelingen. Elke stap bracht nieuwe hoop, maar ook de angst voor teleurstelling. De emotionele rollercoaster van hoop en verlies was vaak overweldigend. Ik voelde me vaak alleen in mijn strijd, ondanks de steun van mijn man, (gekozen) familie en vrienden.
Tijdens deze periode leerde ik veel over mezelf. Ik ontdekte een innerlijke kracht , vuur en veerkracht waarvan ik niet wist dat ik die had. Mijn hoogsensitiviteit maakte het soms moeilijk om met de emoties om te gaan, maar met wat hulp gaf het me ook een dieper begrip van mijn eigen gevoelens en die van anderen.
De liefde en steun van mijn man en later ook van mijn honden waren een constante bron van troost. Ze waren er altijd voor me, ongeacht de uitkomst van de behandelingen. Hun onvoorwaardelijke liefde hielp me door de moeilijkste momenten heen.
Uiteindelijk moesten wij en moest ik de realiteit onder ogen zien. Accepteren dat ik geen kinderen zou hebben. Dit was een pijnlijk proces, maar het bracht me ook een gevoel van vrede. Ik begon te begrijpen dat mijn waarde en mijn vermogen om liefde te geven niet afhankelijk waren van het hebben van kinderen.
Ik richtte mijn energie op mijn werk en mijn passie voor het helpen van anderen. Door mijn kennis en ervaring te delen, hoop ik anderen te inspireren en te ondersteunen in hun eigen uitdagingen. Mijn waarden van integriteit, compassie en zinvolheid door het toevoegen van waarde aan de maatschappij blijven mijn leidraad.
De Twentse Vlam 
Plaats een reactie